Door: Eline

Helemaal mee eens, alleen zou ik zeggen, zet je verworvenheden niet aan de kant, maar gebruik ze. Dat zou toch zonde zijn, niet? Dus met al je inzichten aan de slag! En dat is heel makkelijk, het theater van ons leven geeft ons te pas en te onpas volop situaties waarop de boeddhistische kijk zeer verdienstelijk kan zijn voor zowel jezelf als de ander en het blijft niet bij visie, het gaat natuurlijk ook om boeddhistisch handelen. Ik zie echter niet in hoe je je achter de boeddha kan verschuilen. Dat kan naar mijn mening juist niet. Als je de beoefenaars verwijt dat ze alleen maar op het kussentje blijven zitten of mindfullness cursussen aan het volgen zijn, dan heb je een punt. Maar van waar die gedachte? Hoe weet je nu in hoeverre de verworvenheden nu wel of niet in praktijk worden toegepast? Bij de dingen die mensen denken en doen, zal niet een labeltje aanhangen, wel of niet boeddhistisch, toch? Ik vind het een individuele kwestie wat een persoon in kwestie met de dharma doet. Het zou natuurlijk mooi zijn als het verinnerlijkt is, maar over mijzelf gesproken heb ik nog een lange weg te gaan. Maar een liefdevolle, compassievolle motivatie ontwikkelen en daarna handelen is elke dat weer een uitdaging, maar geeft ook veel voldoening. Maar moet dat met uithangbord “ik ben boeddhistisch bezig”? Ik doe dat liever in stilte. En ik denk met mij velen. En als het in stilte gebeurd, dan is dat niet zichtbaar als boeddhistisch. Dat hoeft ook niet. Het zichtbaar in de buitenwereld acteren als boeddhistisch, via bijvoorbeeld een maatschappelijke beweging is voor mij dan ook niet nodig.